Diekstra Rene & West Robin - Brainjoggen - 3973 P
Diekstra Rene & West Robin - Brainjoggen - 3973 P
R Lichte gebruikssporen, leesvouwen op de rug
Paperback
Het lezen van dit boek zou letterlijk en figuurlijk wel eens een ervaring om nooit te vergeten kunnen worden. We hebben allemaal in ons hoofd een systeem, het brein, voor het opnemen, opslaan en weer ophalen van informatie, dat het meest geavanceerde computersysteem verre overtreft in capaciteit, flexibiliteit en snelheid . Toch is datzelfde systeem vaak zo beperkt en werkt het zo onbetrouwbaar dat het niet eens een zevencijferig telefoonnummer lang genoeg kan onthouden om het in één keer te draaien. Hoe zit dat nu precies met ons brein? Hoe kan het aan de ene kant zo ontzettend efficiënt zijn en aan de andere kant zo hopeloos feilbaar? Hoe kunnen we zo veel mogelijk vermijden dat onze hersenen de fout ingaan? Ons brein bevat tot op hoge leeftijd een enorme flexibiliteit en een groot groeipotentieel. Maar juist dat enorme potentieel roept ook twee verontrustende vragen op, namelijk: * gebruiken we dat wel op de wijze waarop het het meest effectief gebruikt zou kunnen worden,
René Diekstra, voluit Regnerus Folquinus Willibrordus Diekstra werd op 20 juli 1946 geboren in Sneek als 8ste kind uit wat uiteindelijk een gezin van 11 kinderen, 10 jongens en 1 meisje, zou worden. Vanuit het tamelijk streng katholieke gezin werden in totaal 4 zonen naar seminaries gestuurd ten einde tot priester op geleid te worden. Hetgeen in geen enkel geval tot de beoogde uitkomst leidde. René was de laatste met wie daartoe een poging is ondernomen. Al op 11-jarige leeftijd, aan het einde van de 5de klas lagere school, werd hij naar het kleinseminarie van de Paters van de Heilige Harten in St. Oedenrode, Noord Brabant, gestuurd. Daar was hij de eerste twee jaar zowel de jongste als de kleinste. Hoewel hij kwa studieprestaties en ijver steeds een absolute uitblinker was, was het seminarie-verblijf voor hem een voortdurende kwelling en een aaneenschakeling van conflicten met de omgeving, met name de priester-docenten. Na drie-en half jaar kwam een en ander tot een zodanige heftige uitbarsting dat besloten werd om hem halverwege het studiejaar toestemming te geven voorgoed naar huis terug te keren. Eenmaal terug in Sneek werd hij leerling aan het Magister Alvinus, het stedelijk gymnasium. Dat voltooide hij vervolgens voorspoedig en deed in 1964 eindexamen.